Zimowisko w Niedzicy : Dzień trzeci - dwa sposoby na rozrywkę

Znowu obudzeni muzyką przez animatorki, tym razem z pomocą utworu ‘Brainstorm’ amerykańskiego zespołu Arctic Monkeys. Jak co dzień, poranna toaleta, ogłoszenia, śniadanie. Po posiłku chwila na przygotowania do wyjścia na stok. O 10.30 wszyscy byli zwarci i gotowi do wyjazdu.

Kilku osobom do głowy przyszedł lekko szalony pomysł. Zostało rzucone hasło: „ Na Trzy Korony”. W ten sposób utworzyła się niewielka ekipa „wytrawnych alpinistów”, którzy postanowili podbić znany pieniński szczyt.

Kiedy wszyscy wsieli do autokaru, ruszyliśmy w kierunku przygody. Ci, którzy postanowili się wspinać wysiedli w trakcie jazdy. Reszta pojechała dalej na stok, by spędzić dzień na szusowaniu, zjeżdżaniu – dobrej zabawie.

Niestety, nie jestem w stanie opisać co się działo u narciarzy, gdyż byłam w grupie wspinaczkowej. Dlatego skupię się na opisie wycieczki w góry. Brak relacji ze stoku wynagrodzony będzie w inny sposób.

Po wyjściu z autokaru ruszyliśmy w stronę zapory, weszliśmy na ogromne schody, po czym poszliśmy w kierunku zamku na przystanek autobusowy.

Ogromne schody...

Tam okazało się, że nie wisi żaden rozkład jazdy. Poprosiliśmy o pomoc mieszkankę Niedzicy. Powiedziała, żeby udać się w dół ulicy. Tak też zrobiliśmy. W trakcie marszu zastała nas miła niespodzianka. Znów doświadczyliśmy wielkiej życzliwości ze strony gospodarzy ośrodka, którzy specjalnie przyjechali po nas, aby zawieźć nas do pobliskiej miejscowości, w której rozpoczynał się szlak.

W pieszą wyprawę wyruszyliśmy spod schroniska w Sromowcach Niżnych. Droga nie była zbyt łatwa. Podczas wspinaczki dawał się we znaki dość zimny wiatr. Spowodował on, że p.Iza wraz z Amadeuszem zrezygnowali z dalszej podróży i postanowili wrócić do schroniska. My pod opieką o. Rafała twardo szliśmy dalej. Przodował Radzisz, za nim ojcu. Ja wraz z Darkiem i Danielem powolutku dreptaliśmy na tyłach.

Dariusz na traktorze :)

Panowała bardzo przyjazna atmosfera. Muszę pochwalić chłopców za ich dżentelmeńskie zachowanie, za czyny godne prawdziwych mężczyzn J

Dotarliśmy na szczyt w 1,5h. Tam zrobiliśmy kilka zdjęć. Widoki naprawdę piękne. Warto było trochę się pomęczyć dla tak cudnych obrazów.

Piękne widoki...

Ta mała osóbka tam to JA :P

Daniel, a za nim dolina ...

Zdjęcie ze szczytu musi być!

Zima w górach jest piękna *.*

Moi dżentelmeni :)

Posililiśmy się czekoladą i ruszyliśmy w drogę powrotną. Chłopcy zbiegali, ja natomiast wybrałam sposób dla leniwych, czyli klapen na dupen i zjazd z góry.

Spotkaliśmy się w schronisku. Tam spędziliśmy miło czas przy naprawdę pysznej gorącej czekoladzie i szarlotce na ciepło. Spróbowaliśmy także frytek w czekoladzie. Smakowały ciekawie ;)

Po przerwie musieliśmy wracać do ośrodka. Z najbliższego przystanku busem na rondo w Niedzicy. Stamtąd już pieszo. Tak bardzo Radzisz i jego teksty źle działające na panią Izu :D

Gdy doszliśmy, narciarze i snowboardziści już odpoczywali w ciepłym budynku. Chwila na ogarnięcie i wieczorna msza dla chętnych. Potem kolacja w formie obiadu, jak to też było poprzedniego dnia.

Wieczorem jeszcze jedna atrakcja. Wyjście do kręgielni na pobliskie osiedle. Część osób próbowała swoich sił w rzucaniu kulą do czerwono-białych kręgli. Inni korzystali z sali gier, grając w bilarda. Mistrzem wieczoru okazał się Sokół, który zdobył najwięcej punktów na dwóch torach. Gratulacje!